Cuisine de garden แรงบันดาลใจจากธรรมชาติ

ผู้เข้าชม 3,575

“การออกแบบร้านของเราเริ่มต้นจากอาหารเป็นหลัก เพราะว่าสุดท้ายแล้วสิ่งเหล่านี้จะช่วยส่งเสริมให้คนที่มาทานเข้าใจอาหารในจานอย่างชัดเจน”

คำบอกเล่าจากความตั้งใจที่ต้องการสร้างสรรค์ร้านให้ตอบโจทย์กับคอนเซ็ปต์ Nature Inspire ทำให้ Cuisine de Garden เดินทางจากเชียงใหม่มาสู่ใจกลางเอกมัย โดยมีผู้จุดแรงบันดาลใจ คือ เชฟแนน ลีลวัฒน์ มั่นคงติพันธ์ กับผู้ร่วมอุดมการณ์อย่าง คุณพีช วงศ์ณิชา วงศ์สืบชาติ (ผู้จัดการร้าน) และคุณม่อน สรกิจ กิจเจริญโรจน์ (สถาปนิก) ปลูกปั้นร้านให้ชาวกรุงสัมผัสกับความงามของธรรมชาติ

คุณม่อน : เราหาโลเกชั่นกันอยู่ประมาณ 1 ปี จนมาเจอที่ตรงนี้ซึ่งเคยเป็นแกลเลอรี่มาก่อน และน่าสนใจมาก คือมีต้นไม้ต้นใหญ่ที่กิ่งก้านแผ่ปกคลุมอยู่หลังบ้าน จึงคิดว่าต้นไม้ต้นนี้จะเป็นตัวแทนของร้าน Cuisine de garden กรุงเทพฯ ได้ จึงตัดสินใจทำการรีโนเวท โดยความยากของการรีโนเวทคือเราต้องรู้ว่าของเดิมคืออะไร อะไรที่ควรเก็บ อะไรที่ควรทิ้ง ซึ่งการออกแบบร้านของเราเริ่มต้นจากอาหารเป็นหลัก เพราะว่าสุดท้ายแล้วสิ่งเหล่านี้จะช่วยส่งเสริมให้คนที่มาทานเข้าใจอาหารในจานอย่างชัดเจน เลยตัดสินใจทำสวนที่อยู่ Indoor ไปเลย โดยนำต้นไม้ที่ตายแล้วไปอบ ลำต้นส่วนหนึ่ง กิ่งส่วนหนึ่ง แยกกันมาแล้วเอามาต่อกันเพื่อให้ได้รูปแบบที่เราตั้งใจไว้ และใส่หินลงไปทำเหมือนกับว่าต้นไม้งอกขึ้นมาจากตรงนี้จริงๆ พร้อมมีบาร์หิ่งห้อยที่ตั้งใจว่าเวลาถ่ายรูปมาแล้วมันจะเป็นจุดๆๆ เหมือนหิ่งห้อยลอยอยู่บนฟ้า สำหรับโต๊ะ-เก้าอี้ภายในร้านสั่งทำหมดเพื่อให้ได้ภาพที่เราต้องการ คือเป็นโต๊ะหินที่เวลาโดนไฟจะมีความระยิบระยับ คล้ายกับดาวบนท้องฟ้า ส่วนเก้าอี้ออกแบบให้มีความโค้งเว้ารับสัดส่วนการนั่งเหมือนสัมผัสความเป็นธรรมชาติของผิวไม้

คุณม่อน : สิ่งสำคัญในการออกแบบร้านอาหารส่วนตัวผมรู้สึกว่าทุกอย่างสำคัญหมดเลย ตั้งแต่ก้าวแรกที่เขาเดินเข้ามาหรือแม้กระทั่งสิ่งที่เขาเห็นจากภายนอกเลยด้วยซ้ำ มันไม่ใช่แค่เรื่องของการดีไซน์ แต่พนักงานที่ยืนอยู่ด้านหน้า คนที่เป็นพนักงานต้อนรับ วิธีการเสิร์ฟ ทุกอย่างคือการออกแบบทั้งหมด ผมไม่ได้มองว่าการตกแต่งร้านอย่างเดียวสามารถทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์ นอกจากอาหารให้ความอร่อย การตกแต่งร้านช่วยสร้างบรรยากาศ สิ่งต่อมาคือการตกแต่งฟังก์ชัน ออกแบบภายในเพื่อเอื้อต่อการบริการที่เราต้องการจะสื่อไปถึงลูกค้า

คุณพีช : สำหรับเมนูส่วนใหญ่เราพยายามดึงธรรมชาติออกมา เช่น รังนก ปะการัง หนองน้ำ และตั้งชื่อโดยปล่อยให้คนทานจินตนาการ แต่พอเห็นอาหารจะ ‘อ๋อ… รู้แล้วทำไมถึงตั้งชื่อนี้’ เพราะสุดท้ายแล้วอาหารที่กินให้อิ่มสามารถกินที่ไหนก็ได้ แต่เรารู้สึกว่าอาหารที่เรามอบให้เป็นมากกว่าอาหาร เหมือนให้เขาค่อยๆ พลิกอ่านหนังสือไปทีละบท และรอคอยว่าอาหารบทนี้จะเป็นรสชาติแบบไหนและมีหน้าตาอย่างไร เมื่อทุกอย่างที่สัมผัสเป็นเรื่องเดียวกันหมดก็จะช่วยเสริมประสบการณ์การทานได้อย่างเต็มเปี่ยม